عشق

به راستی چقدر سخت است خندان نگه داشتن لب ها در زمان گریستن قلب ها ...

و تظاهر به خوشی در اوج غمگینی...

و چه دشوار است گذراندن روزهای تنهایی...

در حالی که تظاهر می کنی هیچ چیز برات اهمیت نداره...اما:

چه شیرین است در خاموشی و تنهایی به حال خود گریستن...و باز هم:

نفرین به تو ای سرنوشت...

زندگی چیدن سیبی است که باید چید و رفت

زندگی تکرار پاییز است که باید دید و رفت

زندگی رودی است جاری هر که آمد

کوزه ای شادمان پر کرد و مشتی آب نوشید و رفت

قاصدک , این کولی خانه به دوش

روزگار کوچه گردیهای خود را زندگی نامید و رفت