چگونه به سویت بیایم؟
ای همیشه مهربانم! با این فاصله ای که بین من و توست چگونه بوسیدن آن چهره
درخشانت میسر است؟ ای مهتاب آسمان شبهای دلتنگی من ! با این فاصله ای که بین من و
توست چگونه میتوانم دستانت رادر دست گیرم ؟؟
... آری من ستاره می شوم و به آسمان زندگیت می آیم تا بر چهره درخشانت بوسه بزنم!
مهربانم! دلم به درد آمده از این فاصله، دلم به درد امده از این انتظار ودوری!
ای ستاره درخشان شبهایم! با دیدن تو آرام می شوم، و روزها نیز که دل آبی ات را میبینم
عاشق تر از همیشه می شوم!
انتظار میکشم تا...
تا شاید خداوند بالهایی را به من هدیه دهد
تا با بالهای پر غرورم به سوی تو پرواز کنم و
دستان گرمت را
برای همیشه
در دست گیرم
یک روز
شاید یک روزکه آفتاب
گیسوی نقره ای دماوند پیر را نوازش می کند
در یک غریو تندر بارانی
در یک نسیم نوازشگر بهار
یک روز شاید
همراه پرواز پرستوی عاشقی
واژه لبخند به سرزمین سوخته من باز گردد
امید کوبه در را بفشارد
و سپیدی جای تمامی این سیاهی ها را پر کند
آن روز بر مردگان نیز سیاه نخواهم پوشید
حتی بر عزیز ترینشان
در سختی عشق اگر بمیرم من دل زغم تو بر نگیرم
بی شک دل ماه و خور بگیرد گر سوی فلک رسد نفیرم
پیوسته کمان ابروانش از غمزه همی زند به تیرم
نتوان بقلم نوشت شوقش گر پیر فلک شود دبیرم
پیر غم عشقم ارچه طفلم طفل غم عشقم ارچه پیرم
دارم سرآنکه همچو سعدی بنشینم و صبر پیش گیرم
چون کرد زمانه ی ستمکار دور ازتو به بند غم اسیرم
آن به که ز صبررخ نتابم
باشد که مراد دل بیابم
ای سرو سمن بر گل اندام از عارض تو خجل مه تام
باز آی که هجر جانگداز است برد از دل من قرارو آرام
چون کام نشد ز وصل حاصل قانع شده ام به هجر ناکام
ماییم و غم فراق حالی تا خود بکجا رسد سرانجام
جز محنت و درد گوئیا نیست دور از تو نصیب من به ایام
مقصود وجود حافظا چیست؟ جز صحبت یار و باده و جام
حالی چو نمی شود مهیا کام دلم از تو ای دلارام
آن به که ز صبررخ نتابم
باشد که مراددل بیابم
ای راحت جان بیقرارم امید دل امیدوارم
شادم به غمت که در همه حال سوز غم توست سازگارم
تا رفته ای از کنارم ای دوست یکباره ز خویش برکنارم
در آرزوی وصال حالی عمری بفراق میگذارم
امشب بگذشت خواهد از دوش توفان سرشک اشکبارم
تا مرگ نگیردم گریبان من دست ز دامنت ندارم
چون هیچ نشد بسعی حاصل کام دل خسته ی فگارم
آن به که زصبررخ نتابم
باشد که مراددل بیابم