به راستی چقدر سخت است خندان نگه داشتن لب ها در زمان گریستن قلب ها ...
و تظاهر به خوشی در اوج غمگینی...
و چه دشوار است گذراندن روزهای تنهایی...
در حالی که تظاهر می کنی هیچ چیز برات اهمیت نداره...اما:
چه شیرین است در خاموشی و تنهایی به حال خود گریستن...و باز هم:
نفرین به تو ای سرنوشت...