چرا خانه ما سیب نداشت...؟

 
تو به من خندیدی

و نمی دانستی

 من به چه دلهره از باغچه ی همسایه

سیب را دزدیدم

 

باغبان از پی من تند دوید

              سیب را دست تو دید

                               غضب آلوده به من کرد نگاه

                                             سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک

 و تو رفتی و هنوز

 سالها هست که در گوش من آرام آرام

                            خش خش گام تو تکرار کنان

                                                              می دهد آزارم

 و من اندیشه کنان

              غرق این پندارم

                              که چرا

                                 خانه ی کوچک ما سیب نداشت

وقتی کسی رو دوست داری

وقتی کسی رو دوست داری حاضری جونتو فداش کنی

حاضری دنیارو بدی فقط یه بار نگاش کنی

به خاطرش داد بزنی به خاطرش دروغ بگی

رو همه چی خط بکشی حتی رو برگ زندگی

وقتی کسی تو قلبته حاضری دنیا بد باشه

فقط اونی که عشقته عاشقی رو بلد باشه

قید تموم دنیا رو به خاطر اون میزنی

خیلی چیزا رو میشکنی تا دل اون و نشکنی

حاضری که بگذری از دوست امروز و قدیم

اما صداش رو بشنوی تو شب از میون دو تا سیم

حاضری که قلب توباشه پیش چشماش یه گرو

فقط خدا نکرده اون یه وقت بهت نگه برو

حاضری هرچی اون دوس نداشت به خاطرش رها کنی

حسابت و حسابی از مردم شهر جدا کنی

حاضری حرف قانون و ساده بزاری زیر پات

به حرف اون گوش کنی و به حرف قلب باوفات

وقتی بشینه به دلت از همه دنیا میگذری

تولد دوبارته اسمش رو وقتی میبری

حاضری جونت رو بدی یه خار توی دساش نره

حتی یه ذره خاک تو معبد چشاش نره

حاضری مسخرت کنن تمام آدم های شهر

اما نبینی اون باهات کرده واسه یه لحظه قهر

حاضری هرجا که بری به خاطرش گریه کنی

بگی که محتاجش شدی به شونه هاش تکیه کنی

حاضری که به خاطر خواستن اون دیوونه شی

رو دست مجنون بزنی با غصه ها همخونه شی

وقتی کسی تو قلبته یه چیز قیمتی داره

دیگه به چشمات نمیاد اگه که ثروتی داره

حاضری مردم همشون تو رو با دست نشون بدن

دیوونه های دوره گرد واسه تو دست تکون بدن

حاضری هرچی بشنوی حتی اگه سرزنشه

به خاطر اون کسی که خیلی برات با ارزشه

حاضری هرکی جز اون و ساده فراموش بکنی

پشت سرت هرچی میکن چیزی نگی گوش بکنی

حاضری که بگذری از مقررات و دین و درس

وقتی کسی رو دوست داری معنی نمیده دیگه ترس

وقتی کسی رو دوست داری صاحب کلی ثروتی

نذاز که از دستت بره این گنج خیلی قیمتی

گلاله من گنج من تویی

تو آسمانی ومن ریشه در زمین دارم
همیشه فاصله ای هست-داد ازاین دارم
قبول کن که گذشته ست کار من از اشک
که سال هاست به تنهایی ام یقین دارم

روی سکوی کنار پنجره همه شب جای منه چند ورق کاغذ و یک دونه قلم همیشه یار منه کاغذای خط خطی از کنار در باز پنجره می پرن توی کوچه سرحال از اینکه آزاد شدن نمی دونن که اسیر دل سنگ باد شدن دیگه بیداری شب عادتمه هم دم سکوت تنهایی من تیک تیک ساعتمه حالا من موندمو یک دونه ورق که اونم از اسم تو سیاه میشه چشمونم فاصله رو از پنجره دید می زنه دلم اسم تو رو فریاد می زنه درای پنجره رو تا انتها باز می کنم تو خیالم با تو پرواز می کنم