گلاله
یکشنبه 29 اردیبهشتماه سال 1387 ساعت 06:54 ب.ظ
سلام کاش هرگز رویای سبز پاکیها خزان نمی شد و پاییز جرات نمی کرد بر دلهای بهاری قدم بگذارد کاش هر روز سری به پاکیهای قلبم می زدم و آنه را غبارویی می کردم تا هرگز چون برگهای رنگ پریده از شاخه عمرمان نریزند! کاش همیشه حتی در خلوت دل گلدانهای ایمانمان را سیراب سیراب می کردیم تا هرگز غنچه ای از آن پژمرده نگردد! کاش ما هم در فراسوی نگاه یک غریب قدری مهربانتر می شدیم تا هرگز پرستویی را غریب نمی خواندند! کاس ناپاکی و زشتی مثل برگ خزان زده از دل ما پر می کشید و بر باد خاطره می رفت! کاش انسانیت هرگز نمی مرد و دستهای توانا هرگز در پی شکستن غنچه ای نبود! کاش چشمه های محبت همیشه باز می ماندند تا بنفشه ای از تشنگی نخشکد! کاش خوبی مثل نسیم بهار از دل ما نرود که اگر برودانسانیت به تمام معنا مرده!
کاش محبت بیشتر از تنفر در دشت پر وسعت قلبمان لانه می کرد! کاش ایمانمان را به گل سرخ از دست نمیدادیم چون گل سرخ مظهر محبت و عشق است! کاش...................................
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
سلام
کاش هرگز رویای سبز پاکیها خزان نمی شد و پاییز جرات نمی کرد بر دلهای بهاری قدم بگذارد
کاش هر روز سری به پاکیهای قلبم می زدم و آنه را غبارویی می کردم تا هرگز چون برگهای رنگ پریده از شاخه عمرمان نریزند!
کاش همیشه حتی در خلوت دل گلدانهای ایمانمان را سیراب سیراب می کردیم تا هرگز غنچه ای از آن پژمرده نگردد!
کاش ما هم در فراسوی نگاه یک غریب قدری مهربانتر می شدیم تا هرگز پرستویی را غریب نمی خواندند!
کاس ناپاکی و زشتی مثل برگ خزان زده از دل ما پر می کشید و بر باد خاطره می رفت!
کاش انسانیت هرگز نمی مرد و دستهای توانا هرگز در پی شکستن غنچه ای نبود!
کاش چشمه های محبت همیشه باز می ماندند تا بنفشه ای از تشنگی نخشکد!
کاش خوبی مثل نسیم بهار از دل ما نرود که اگر برودانسانیت به تمام معنا مرده!
کاش محبت بیشتر از تنفر در دشت پر وسعت قلبمان لانه می کرد!
کاش ایمانمان را به گل سرخ از دست نمیدادیم چون گل سرخ مظهر محبت و عشق است!
کاش...................................