از گابریل گارسیا مارکز می پرسند اگه بخوای یه کتاب صد صفحه ای در مورد امید بنویسی، چی می نویسی؟ میگه 99 صفحه رو خالی می ذارم. صفحه ی آخر سطر آخر می نویسم : امید آخرین چیزی است که می میرد.منم با امید وصال تو زنده ام امیدم را از من نگیر. دوستت دارم

با هر چه عشق ، نام تو را می توان نوشت

با هر چه رود ، نام تو را می توان سرود

ترس از حصار نیست !

با  دستهای روشن تو

هر قفل کهنه را می توان گشود .

چه لذتی داره آدم واسه اونی که دوسش داره بنویسه ! وچه لذتی بزرگتر از اون که بدونی

همونی که همه اینها رو واسه اون مینویسی ، میخونش !

گلاله دوست دارم

حرفهایمان یکی است ، شرایطمان یکی نیست .

روزی هست که تورا دلجویی های من نجات می دهد

روزی هست که مرا دلجویی های تو خلاص می کند

گاهی من نیازمند هدایتم ، گاهی تو !!!