گلاله خوشگل من سلام

درد دل منو گلاله

گلاله خوشگل من سلام

درد دل منو گلاله

ای آدمی‌زاد،
هر که باشی و از هر جا که بیایی،
و از آن ِهر زمانی که باشی،
زیرا می‌دانم خواهی آمد،
من کورشم،
که برای پارسیان این کشور پهناور را ساخته‌ام،
پس به این مشت خاک،
که تن مرا پوشانده، رشگ مبر

هر کس آرامگاه مرا ویران کند
اهورامزدا او را نابود کند

(سنگ نوشته ای از کورش بزرگ در پاسارگاد)

نظرات 1 + ارسال نظر
گلاله جمعه 1 تیر‌ماه سال 1386 ساعت 05:55 ب.ظ

حرفهایی هست برای نگفتن
و ارزش عمیق هر کسی
به اندازه ی حرفهای است که برای نگفتن دارد
و کتاب های نیز هست برای ننوشتن
ـ و من اکنون رسیده ام به آغاز چنین کتابی...


گذشته زیاد به این فکر میکردم که چه کسانی به سر آغاز این کتاب رسیده اند؟


و اکنون میدانم همه در سراغاز این کتاب هستند اما مانند نویسندگانی مست به جای نوشتن با قلم٬ خنجر بر دفتر زندگی خویش میزنند ..


میدانم که چه راحت این ارزش عمیق را زیر نقطه علامت سوالی له میکنند ..


و اما خود من ...


من نیز دیوانه وار بر سرمشق های قدیمی ام خط هایی میکشم که دیگر حتی آن سرمشق ها هم خوانا نیستند...


ترسم از روزی است که من هم مست شده سربه دیوار کوبم و بعد با پاک کنی به جان تمام سرمشق های زندگی ام افتم و ان هارا یک به بک با قه قه های خنده ای تلخ پاک کنم...


نه....


شاید هم بدتـــــــــــــــــــــــر(؟؟؟!!)


شاید یک شب از خوابی خرفت کننده ٬هراسان برخیزم و پای میز تحصیل زندگی بنشینم و با شعله ای از شمع خشمم تمام ان سرمشق ها را بسوزانم..


کاش میشد از آنهایک نسخه کپی داشت..


از همان سرمشق ها ٬از همان ناگفته ها.....


و چه زود فراموش کردند کسانی که همه ی اینهارا به آب ِ جاری دادند که شاید به دست طالبی رسد و چه مضحکانه که نمیدانستند آب٬رنگِ قلم خواهد برد!


کپی!!!..حرف خنده داری بود ...زمانی که افکارم را در زیر خروار ها برف پنهان میکردم یادم نبود ؟!!


آری این هم نسخه ی کپی شده در زیر خروار ها برف ......افکارم ...


ای کاش زود آفتاب بتابد و این برف ها آب شود !


و یک سوال ؟!


به کدام تضمین میتوان پایبند بود که این کپی هارو هم بر باد نخواهم داد....؟؟!!


به کدام ت ض م ی ن ؟؟!!

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد