دریا باش که اگر کسی سنگ به سویت پرتاب کرد سنگ غرق شود نه اینکه ت

 می رسد روزی که بی من روزها رو سر کنی
می رسد روزی که مرگ رو باور کنی
می رسد که تنها در کنار قبر من شعر های کهنه ام رامو به مو از بر کنی

اگر دنیای ما دنیای سنگ است بدان سنگینی سنگ هم قشنگ است اگر دنیای ما دنیای درد است بدان عاشق شدن از بهر رنج است اگر عاشق شدن پس یک گناه است دل عاشق شکستن صد گناه است .

گلی خیلی دوست دارم .

مواظب خودت باش دوست ندارم کسی اذیتت کنه

خیلی دلم می خواست ببینمت با دیدنت جون می گیرم عزیزم ولی زمین و زمان دست به دست هم دادند که منو تو رو رنج ِبِِدن. کاش می شد نامرئی بشم بیام پیشت تا ابد کنار تو باشم

تو در من آن تب گرمی که آبم میکند کم کم, نگاهت نیز چون مستی خرابم میکند کم کم, منم آن کهنه دیواری به جا از قلعه های سنگ که باد و آفتاب آخر خرابم میکند کم کم.