لمس کن کلماتی را که برایت می نویسم تا بخوانی و بفهمی چقدر جایت خالیست ... تا بدانی نبودنت آزارم می دهد ... لمس کن نوشته هایی را که لمس ناشدنیست و عریان ... که از قلبم بر قلم و کاغذ می چکد لمس کن گونه هایم را که خیس اشک است و پُر شیار ... لمس کن لحظه هایم را ... تویی که نمی دانی من که هستم؟ لمس کن این با تو نبودن ها را لمس کن

گر با من وداع کردی

مرا با غم رها کردی

 

گنه کردی گنه کردی

                 گناهت را نمی بخشم

لای هه لوی به رزه فری به رزه مژی       چون بژی شه رته نه وه ک چه نده بژی

( در نظر عقاب بلند پرواز آسمانها چگونه زیستن مهم است نه چه اندازه زیستن )