باور خام من هنوز گاه گاه بی محابا به سراغ خواب های آشفته من می آید

 و با آنها گفتگو می کند

پچ پچه هایی کوتاه اما کاری

و خواب های آشفته و ساده من به سراغ دل نازکم می آیند

و دل ناگهان بغض می کند و بهانه گیری آغاز می شود

من باید با این دل و بهانه هایش چه می کردم .

من هم به سراغ ترکهای خاطرات به سراغ راهروی کوتاه می روم

تا شاید آن ها دل را آرام کنند. دیگر راهی ندارم

و راهرو از آن روزها و رفتن ها که رفتن ها می گوید

و دلم  دلکم  دست از بهانه گیری بر می دارد

اما بعد از دل خودم بهانه گیر می شوم

از آن بهانه هایی که حتی راهرو هم آرامشان نمی کند

و من تازه می فهمم که دل از چه می گفت...........

......

...

..

.