هـوای آســــــمان دیده ابریســــــــــت
پر از تنهایی نمــــــــــناک هـجـــــرت
تو تا بیـراهــه های بی قــــــــــــراری
دل من را کشـــــــــــــانیدی و رفــتـی
غــروب کـــوچـه های بی قــــــــراری
حضورروشـنی را از تو میخــــواست
تو یک آن آمـدی این روشـــــــــنی را
بروی کـــــــــوچه پاشـــــیدی و رفتی