سلام گل نازنین من خوبی پس فردا روز زنه این روزو بهت تبریک میگم, هر چند که هیچ حقی به زن تو ایران داده نمی شه و فقط شعار میدهند ولی بازم روزت مبارک

نازنینم وقتی تو رو از من گرفتند بدجور داغون شدم نمی دونم این وسط چقدر خودم مقصر بودم ولی حسرت روزهای خوب گذشته هیچ وقت رهام نمیکنه کاش زمان به عقب بر میگشت به دوسال  یا سه سال پیش ... بگذریم تو این مدت خیلی داغون و شکسته شدم وقتی عکس چند سال پیشمو با الان مقایسه میکنم احساس میکنم ۱۰ سال پیرتر شدم دوستام هم که بعد از چند سال منو دیدن همینو بهم میگن

خسته شدم..از  این آدمکهای دور و برم, از این زندگی نکبت باری که خودمون برای خودمون ساختیم از طرز فکر و عقاید خرافاتی این مردم از سنتهایی که بیشتر از اینکه مذهبی باشند خرافاتیند

هر چند دلتنگ تر از تنگ بلورم

با کوه غمت سنگ تر از سنگ صبورم

اندوه من انبوه تر از دامن الوند

باشکوه تر از کوه دماوند غرورم

یک عمر پریشانی دل بسته به مویی است

تنها سر مویی ز سر موی تو دورم

ای عشق ز شوق تو گذر میکنم از خویش

تو قاف قرار من و من عین عبورم

بگذار به بالای بلند تو ببالم

کز تیره ی نیلوفرم و تشنه ی نورم

نمیدونم چرا هر چی بیشتر تلاش میکنم و دست و پا میزنم کمتر نتیجه میگیرم .. انگار که توی یه باتلاق لجن گیر کرده باشم و به ازای دست و پای بیشتر زدن فرو رفتنم بیشتر و بیشتر میشه .. ..سرم درد میکنه.. اشکم سرازیره ..دستم میلرزه.. اما نمیدونم با چه جونی هی بیشتر و بیشتر دست و پا میزنم انگار میخوام زودتر خلاص شم .. اما از بخت بد من خلاصی حاصل نمیشه . لابد میگی خوشی زده زیره دلت!! اما تا خوشی رو چی تعریف کنی .. من که هیچ تعریفی ازش ندارم و من حرف زدن یادم رفته.. من قصه گفتن یادم رفته .. من درد و دل کردن یادم رفته.. مهربونی و محبت و عشق یادم رفته ..من خیلی چیزها که بلد بودم یادم رفته خیلی چیییییییییزها..  حتی دیگه با خودم هم حرف نمیزنم .. من یه زمانی پر بودم از یه عالمه حس قشنگ.. یه عالمه عشق لطیف.. یه عالمه حس پرواز ..اما الان ..  الان پرم از هیچی پر از هیچ.. سرم گیج میره من هیچی نمیدونم .. من هیچ کاری نمیتونم.. من کیم؟ چیم ؟ کجام ؟ نمیدونم  .. نمیدونم