گلاله خوشگل من سلام
درد دل منو گلالهگلاله خوشگل من سلام
درد دل منو گلالهجدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- شهریور 1392 4
- فروردین 1392 1
- بهمن 1391 8
- شهریور 1391 1
- بهمن 1390 1
- آبان 1390 4
- مهر 1390 2
- مرداد 1390 9
- تیر 1390 13
- خرداد 1390 17
- اردیبهشت 1390 9
- فروردین 1390 10
- مهر 1389 1
- فروردین 1389 8
- اسفند 1388 3
- بهمن 1388 5
- آذر 1388 4
- مهر 1388 4
- مرداد 1388 4
- تیر 1388 2
- خرداد 1388 8
- اردیبهشت 1388 11
- فروردین 1388 9
- اسفند 1387 2
- بهمن 1387 10
- دی 1387 3
- آذر 1387 6
- آبان 1387 4
- شهریور 1387 3
- مرداد 1387 12
- تیر 1387 10
- خرداد 1387 19
- اردیبهشت 1387 18
- فروردین 1387 24
- اسفند 1386 10
- دی 1386 5
- آذر 1386 11
- آبان 1386 3
- مهر 1386 5
- شهریور 1386 1
- مرداد 1386 52
- تیر 1386 53
- خرداد 1386 40
- اردیبهشت 1386 6
- فروردین 1386 6
- اسفند 1385 12
- بهمن 1385 6
- دی 1385 8
- آذر 1385 4
- آبان 1385 28
آمار : 77928 بازدید
Powered by Blogsky
زیباترین تصویر عمرم
زیباترین تصویر عمرم نگاه عاشقانه توست
زیباترین آهنگی که شنیدم صدای زیبای توست
زیباترین حس .گفتن دوستت دارم به توست
زیباترین حسرت دیدار دوباره توست
زیباترین لحظه.لحظه با تو بودنه
زیباترین هدیه عمرم محبت توست
و زیبا ترین اعتراف.عاشق تو هستم
سعید
دوشنبه 8 مرداد‌ماه سال 1386 ساعت 02:02 ب.ظ
زندگی ام را می زیم، در حلقه های بزرگ شونده ای
که خویش را بر اشیاء فرو می کشند.
شاید[حلقه ی] واپسین را نتوانم به کمال برسانم،
اما آن را خواهم آزمود.
گرد خدا می گردم، گرد آن برج کهن،
هزاره هاست می گردم؛
و هنوز نمی دانم: شاهینم، توفانم،
یا ترانه ای بزرگ.
ای درخشش پاک جویباران
ای شکوه و عظمت آسمان
ای جوشش آب چشمه ساران
من چگونه خداییت را سپاس گویم حال آنکه این زبان که در توصیف رحمان بودنت زبون است تو خود به من عطا کردی.
هر بامداد آن لحظه که ندای مهربانیت به گوش می رسد آن دم که نغمه فراخوانی تو به محفل دوستان در گوش طبیعت طنین انداز است وقتی بر می خیزم که ندایت پاسخ دهم چگونه برای دوباره برخاستنم تو را شکر نگویم
آن هنگام که صدای قلبم به گوش می رسد چگونه برای اهیای تپشی که هر آیینه می توانست نباشد شکرانه به جا نیاورم
وقتی چشمانم به غروب دل انگیز خورشید خیره می شود چگونه غظمت تو را از ذهن عبور ندهم حال آنکه می توانستم لایق چنین لیاقتی نباشم
آن هنگام که قدم هایم یکی پس از دیگری بر زمین استوارت کوبیده می شود چگونه استواری زمینت را سپاس گو نباشم
ای مهد قدرت ای آیینه محبت
چگونه خداییت را سپاس گویم؟
من بر بندگی ام می نازم می نازم که در پیشگاهت قیام میکنم می نازم که سجود درگاهت را با روحم درک می کنم
ای تو طلوع مهربانی ای گهواره استواری
چگونه بندگی ام را سپاس گویم؟
چگونه نگاههای عاشقانه ات را پاسخ گو باشم؟
و چگونه تا آسمان مقدست عروج کنم؟
دل آدم احساس آرامش کرد. خدا پرده آسمونو کشید و آدمو با فرشتش تنها گذاش.
خدایا با لالها تو خود مرا عاشق ساختی پس خود مرا به مرهم قلبم برسان.
آرام باش توکل کن تفکر کن
آنگاه دستان خداوند را می بینی
که زوردتر از تو دست به کار شده.