سلام گلاله جان

عزیزم چشم دیگه از غم نمی نویسم

اما بشرطی که تو رو همیشه شاد ببینم

خیلی وقت دلم برای خنده هات  همون خنده هایی که  از ته دل میکردی تنگ شده بعظی وقتها به گذشته فکر میکنم یاد اون شبهایی می افتم که تو شیفت بودی و با هم صحبت میکردیم  بوی شادی از کلامت می بارید چقدر همدیگرو می خندوندیم.چه شبهایی بود من با یاد تو بخواب می رفتم و زیباترین و بهترین خوابهای دنیا رو در کنار تو می دیدم.دلم واسه اونموقع ها تنگ شده نمی دونم چی بگم .منو ببخش من فقط بلدم با حرفهام برنجونمت و غم و غصه هاتو زیاد کنم .خواهش می کنم منو ببخش عزیزم .رفتارم خیلی بجه گانست.خودم می دونم. خیلی خودخواه شدم .

همیشه بخودم می گفتم اگه زمانی عاشق کسی شدم ولی دیدم بودنم آزارش می ده از خودم

بخواطر اون میگذرم؛اما حالا میبینم نمی تونم از تو بگذرم؛گذشتن از تو مرگ منه؛منو ببخش من به هیچ دردی نمی خورم. 

دوست دارم.

                                                                              سعید