گلاله خوشگل من سلام
درد دل منو گلالهگلاله خوشگل من سلام
درد دل منو گلالهجدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- شهریور 1392 4
- فروردین 1392 1
- بهمن 1391 8
- شهریور 1391 1
- بهمن 1390 1
- آبان 1390 4
- مهر 1390 2
- مرداد 1390 9
- تیر 1390 13
- خرداد 1390 17
- اردیبهشت 1390 9
- فروردین 1390 10
- مهر 1389 1
- فروردین 1389 8
- اسفند 1388 3
- بهمن 1388 5
- آذر 1388 4
- مهر 1388 4
- مرداد 1388 4
- تیر 1388 2
- خرداد 1388 8
- اردیبهشت 1388 11
- فروردین 1388 9
- اسفند 1387 2
- بهمن 1387 10
- دی 1387 3
- آذر 1387 6
- آبان 1387 4
- شهریور 1387 3
- مرداد 1387 12
- تیر 1387 10
- خرداد 1387 19
- اردیبهشت 1387 18
- فروردین 1387 24
- اسفند 1386 10
- دی 1386 5
- آذر 1386 11
- آبان 1386 3
- مهر 1386 5
- شهریور 1386 1
- مرداد 1386 52
- تیر 1386 53
- خرداد 1386 40
- اردیبهشت 1386 6
- فروردین 1386 6
- اسفند 1385 12
- بهمن 1385 6
- دی 1385 8
- آذر 1385 4
- آبان 1385 28
آمار : 77903 بازدید
Powered by Blogsky
سلام گلاله عزیزم
سلام عزیزم خوبی
دلم واست یه ذره شده
اومدم دیدم سر نزدی البته بهت حق میدم فعلا خیلی سرت شلوغه عزیزم
راستی تولد مبینا رو هم بهت تبریک میگم عمه شدنت مبارک
خیلی دوست دارم
سعید
یکشنبه 17 تیر‌ماه سال 1386 ساعت 09:26 ب.ظ
هرکجا عشق آید و ساکن شود هرچه ناممکن بود ممکن شود در جهان هر کار خوب و ماندنی‌ست ردپای عشق در او دیدنی‌ست
اما به راستی مگر می‌شود عشق را تعریف کرد؟ مولانا در دشواری آن می‌گوید:
هرچه گویم عشق را شرح و بیان چون به عشق آیم، خجل گردم از آن و درجای دیگری از مثنوی:
در نگنجد عشق در گفت و شنید عشق دریایی است بحرش ناپدید و خود در پایان شعر اعتراف کرده‌ام که:
«سالک» آری عشق رمزی در دل است شرح و وصف عشق کاری مشکل است اما آنچه موجب شد تا شما را در احساس خود در «تصویر عشق» شریک کنم، مفاهیم و تعابیری از کار و زندگی و کیفیت در پیوند با عشق است که می‌تواند شرایط و محیطکاری لطیف‌تر، باکیفیت‌تر و عارفانه‌تر و حتماً سودآورتری را فراهم آورد.
جبران خلیل جبران در کتاب «پیامبر» در فصل «کار» می‌نویسد: «کار با عشق آن است که پارچه‌ای را با تاروپود قلب خود ببافی بدان امید که معشوق تو آن را بر تن خواهدکرد... اگر نمی‌توانی با عشق کار کنی بهتر است کار خود را ترک کنی و بر دروازه معبد بنشینی و صدقات کسانی را که با عشق کار می‌کنند بپذیری...».
آخرین ستاره ی آسمان راشمردم
اما
شمردن زیبایی تو را نمی توانم
من تاخانه ی غروب خورشید پیش رفتم
اما هیچگاه خانه ی توراندیدم
دیشب خوابت رادیدم
نه زیباییت
نه خانه ات
فقط حسرتی که چراخواب زندگیه همیشه گیم نبود
چراخوش ترین لحظات زندگی دریک خواب کوتاه خلاصه شده
می خواهم برای همیشه بخوابم
هیچ چیزمهم نیست
فقط تو
زندگی به مرگ گفت : چرا آمدن تو رفتن من است ؟ چرا خنده ی تو گریه ی من است ؟ مرگ حرفی نزد!!! زندگی دوباره گفت : من با آمدنم خنده می آورم و تو گریه من با بودنم زندگی می بخشم و تو نیستی مرگ ساکت بود زندگی گفت : رابطه ی من و تو چه احمقانه است !!! زنده کجا ، گور کجا ؟ دخمه کجا ، نور کجا ؟ غصه کجا ، سور کجا ؟ اما مرگ تنها گوش می داد زندگی فریاد زد : دیوانه ، لااقل بگو چرا محکوم به مرگم ؟؟؟ و مرگ آرام گفت : تا بفهمی که تو و دیوانگی و عشق و حسرت چه بیهوده اید
.منو بغض بی کسی مانده در غربت شب رفته تو عمق عزا خسته پاو تشنه روی زخم سینه آخه ای فرشته عشق تو بیا تو خوابم نقش چشاتو بکش